Wroeten naar trouwringen en keizer Augustus


De doorsnee Nederlander neemt vier boterhammen met kaas mee naar het werk, voor in de lunchpauze. John Ferri in Kerkrade niet. Die heeft dagelijks oeroude muntjes bij zich. om die in de pauze onder de microscoop te bekijken in het laboratorium waar hij werkt.

Door Chantal Hamers
KERKRADE
Sieraden, een condoom in zilverpapier, maar vooral stokoude munten. John Ferri (37) heeft al talloze voorwerpen uit de grond opgesnord. Met zijn metaaldetector waarvan hij al tien jaar onafscheidelijk blijkt.

Zeker twee tot vier keer per week is hij met zijn "stofzuiger" en koptelefoon ergens in het veld te vinden. De buit bestaat grotendeels uit aluminium lipjes van blikjes fris, daarbij maakt de detector hetzelfde geluid als een Romeinse munt. Die vindt Ferri gemiddeld eens per jaar en dáár doet 'ie het voor. Johns grootste angst is dat hij drie weken gekluisterd is aan een ziekenhuisbed en hij zijn speurneus niet kan inzetten "Je bent altijd gespannen aan het wachten op een piepje. Ik vind het geweldig, ben graag buiten. De rust is echt geweldig. Het liefst zie ik alleen maar akker, akker, akker."
Ferri werkt bij een fabriek die lycra bewerkt. "In het laboratorium liggen scalpels, prepareernaalden, er staat een oppervlaktemicroscoop. Dat komt me goed uit. "Elk vrij kwartiertje sta ik oude muntjes schoon te schrapen. Kijk, zon bronzen munt is vaak aangekoekt. De enige manier om die echt schoon te krijgen, is met een scalpel. Maar vaak blijft dan van het muntje niks over"
Apetrots is de man op een zilveren Romeinse munt, een zogenaamde Denarius.Het geldstuk dat ligt te glimmen in zijn hand, dateert van 55 voor Christus. Gevonden bij Rolduc. "In perfecte staat. Die heb ik niet eens hoeven schoonmaken. In de tijd van keizer Augustus verdiende een soldaat één Denarius per dag", weet de huidige eigenaar. Grijnzend: Ik snap niet dat die Romeinen dit weg hebben gegooid." Doodzonde dat 'ie die niet samen met zijn pa, zijn trouw zoekmaatje, heeft gevonden. Pas na zijn overlijden vond Ferri junior het pronkstuk van zijn verzameling. "We gingen alleen in bossen zoeken. Daar vind je alleen zilveren dubbeltjes en hulzen van patronen uit de Tweede wereldoorlog", weet Ferri nu. "Mijn vader vond altijd veel meer dan ik die had veel meer geduld dan ik. Op één dag heeft hij een keer 36 munten gevonden, van tweehonderd jaar oud tot recent"
Gespen. Messen. Trouwringen. Eentje die hij graag wil teruggeven aan de onbekende man die hem is verloren in Rimburg. Vorige maand was de verliezer ruim dertig jaat getrouwd meldt de inscriptie.
Archeologen zien hobbyspeurders als Ferri liever gaan dan komen. Onterecht, stelt hij zelf "Ze zien ons als schatgravers. Neuh, ik heb nog nooit een schat in een pot gevonden" Hij wroet ook niet zo diep als archeologen of boeren. Die laatsen ontvangen hem trouwens vriendelijker. "Die lachen zich dood" bekent Ferri, "die weten precies wat waar ligt en wijzen dat ook aan. Maar als we nog tien jaar doorgaan, vind je daar niks meer. De kwaliteit op akkers wordt slechter door zure regen, bemesting... Een Romeinse munt, die al tien jaar met een ploeg wordt omgewoeld, daar herken je niks meer op"
"Och, deze vind ik zó mooi." Hij grijpt naar een rood met groene, bobbelige Romeinse munt met keizer Augustus erop "Je ziet er nog alles op, de haren alles. Hij lag in het begin op mijn nachtkastje. Als de wekker ging, moest ik meteen even voelen.: Ik heb er een week mee op zak gelopen."
John is zo'n man die over stranden schuift als zonnebaders zich verdringen om een meter zand. "Ik zou graag eens naar Tunesië gaan, maar daar mag je niet zoeken. Tja, dan maar niet. Want een vakantie zonder detector is geen vakantie." Zijn vrouw Emmelie heeft hij kunnen verblijden met een gouden ring met een klein donker steentje. Gevonden op een Zuid Frans strand. Zij strekt haar linkerhand om het bewijs te tonen. Past precies.
"Het gekste dat ik ooit gevonden heb? Zilverpapier waar een condoom in zat. Schrijf dat maar niet op. Eh... een bh en wat kleingeld, een rijksdaalder en een gulden.In het bosje bij de Dili, dan kun je wel raden wat daar gebeurd is, haha. Maar als ik zoiets in een afgelegen ge bied zou vinden, zou ik wel schrikken En achter mekaar de politie bellen."

Eigenlijk is hij zijn leven lang al gek geweest van de Romeinen op school al een kei in geschiedenis, Verslindt nog steeds biebboeken over de oudheid. "Ik weet niet precies wat ik daarmee heb. Misschien moet ik maar eens onder hypnose. Wie weet ben ik wel een Romein geweest. Sjiek keël."

Een deel van Ferri's collectie is momenteel te zien in de bieb, in Kerkrade. Morgenmiddag van 14.00 tot. 17.00 uur vertelt hij over zijn hobby en de vondsten.

Limburger

deurtje
Terug naar de kranten.
lijn