Spanning bij iedere piep
Bunschoter met detector door de Baarnse bossen
BUNSCHOTEN
Sinds een jaar is Wilhelm Bos uit Bunschoten detector-gek. Gewapend met een 'schotel', een
metaaldetector, en een koptelefoon op z'n hoofd kan men hem tegenkomen in de bossen rond Baarn
of op de Lage Vuursche, Wilhelm is niet op zoek naar landmijnen, maar naar muntjes.
INTERVIEW
door Anita Mensing
Bos is nog een beetje slaperig. Hij is net terug van een 'detectorenweekend' in EngeIand. Met z'n
achthonderden struinen door de Engelse akkers op zoek naar 'tokens': penningen, die de Engelse
club daar verstopt en waarmee men prijzen kan winnen. Maar nog liever: een pot met oud geld. Bij
de familie Bos ligt de vloer vol vondsten van de trip. Een aantal munten, veel kogels en een hoop
rotzooi. Want de leden van de metaaldetectorclub houden zich aan de regel dat ook de rommel die
wordt gevonden, mee naar huis gaat om daar weg te gooien.
Bos: "Mijn zoon Iwan (12) verzamelde oude bierdoppen en al wandelend langs het strand raakten
wij, vorig jaar, aan de praat met een echtpaar met een metaaldetector. Het leek mij een leuke
hobby voor mijn zoon en wij schaften zo'n ding aan. Iwan zocht en ik ging lekker met hem mee de
frisse lucht in. Omdat ik dacht dat de detector misschien na een maand in de kast zou verdwijnen,
had ik er niet teveel geld aan gespendeerd. Maar dat kreng piepte bij elke haarspeld en zodra ik
merkte dat Iwan het leuk bleef vinden, gingen wij samen naar een gespecialiseerde dealer en
kochten wij een duurder exemplaar. Een detector, die niet piept bij ijzer, en waarbij je aan de
pieptonen hoort of het rommel is - dan kraakt hij - of dat er een munt ligt - dan piept de
detector. Wij zoeken langs de stranden van de randmeren en na één tot twee uur zoeken, heb je
meestal zo tussen de vijf en de tien gulden. Natuurlijk vind je wel eens de inhoud van een
portemonnee en dan heb je vijftien piek aan kleingeld op een hoopje."
Fietsplaatjes
Een kijkje in de vitrinekast met vondsten op de slaapkamer van Iwan laat een grote collectie
zilveren ringen zien, gespen, onderdelen van legerkleding, oude Nederlandse munten, Romeinse
munten en vol trots showt Wilhelm Bos een rijwielbelastingplaatje uit 1934.
"Kijk", vertelt Bos, "het is ook nog eens een hobby waar je wat van leert, want ik wist niet dat
men vroeger in Nederland belasting betaalde voor een fiets. Er waren ook nog plaatjes met een gat
erin; dat was voor werklozen. Van de winter duik ik de bibliotheek in en en ga ik opzoeken
in catalogi wat voor 'n munten ik heb gevonden of ik zoek naar de herkomst van de voorwerpen die
ik vind. Zoals het rijwielplaatje. Natuurlijk vinden wij ook veel lood en koper. Dat sparen we op
en verkopen we aan de voddenboer. Iwan mag het geld hebben."
Natuurlijk blijft Bos hopen op een schat: een grote berg bijzondere munten of een interessant
voorwerp. Niet om te houden, want dat mag niet. Een belangrijke vondst, wordt meteen gemeld aan
het Koninklijk Penningen Kabinet of de Rijksdienst voor Oudheidkundig Bodemonderzoek.
Hoe weet je nu of je op een goede plek zoekt? Wilhelm Bos: "Vroeger had men geen
vuilstortplaatsen, alles verdween achter het huis op een hoop. Later kreeg men in de gaten dat
mest goed was voor het land en is men begonnen met het uitrijden van mest op de akkers. Akkers
waar restanten van die oude mestvaalten zouden kunnen liggen, herken je aan die witte Goudse
pijpenkoppen die op de weilanden liggen. Of veel scherven en glazen flesjes. Als dit
soort voorwerpen in het gras liggen, weet je bijna zeker dat er munten in de bodem zitten.
Bij de Lage Vuursche en in het Baarnse bos zit veel 18e eeuws spul in de grond. Voor
echte supervondsten moet je blijkbaar in de Betuwe zijn, (langs de Kromme Rijn). Daar ben ik nog
nooit geweest, maar dat weet ik uit de verhalen van andere leden van onze club 'De Detector
Amateur'."
Net vissen
Wilhelm Bos heeft van diverse boeren in de omgeving toestemming om over de landerijen te lopen.
Ook maïsakkers waar de oogst net af is zijn gewild bij de 'zoekers'. Wat bezielt iemand om met
een metaaldetector door het bos te lopen? Bos: "Kijk het is een hobby waarbij je lekker buiten
bent, net als vissen. Maar hier komt een beetje spanning bij kijken. Bij iedere piep denk je 'is
het een munt of is het rommel'. Het is ook leuk om samen met mijn zoon te doen. Hem gaat het om
het geld en mij om de lol. Wel merk ik dat ik steeds fanatieker word. Ik ga nu boeken lezen over
de Romeinen en kijken of ik erachter kom waar die Romeinen in Nederland hebben gelopen.
Verder heb ik een eigen home-page op Internet (www.ish.nl/detect) en ik e-mail veel. In binnen-
en buitenland hou ik er contacten aan over. In Amerika lopen veel mensen met een detector rond;
in Nederland zijn er 1100 mensen lid van onze club, waaronder een klein percentage fanatiekelingen.
Ik denk dat ik daar binnenkort ook wel bij hoor."
Terug naar de kranten.